Rozdział XXII - "Last First Kiss"

Niall: Mama?! - szybkim ruchem zszedł z łóżka, założył bokserki i wskoczył pod kołdrę.
Pamela: Mówiłam Ci durniu, że Nas usłyszą. - wyszeptała.
Mama: Nie znałam Cię od tej strony, Niall. A teraz marsz na dół do salonu.
Niall: Ale mamo! - powiedział zrezygnowany wstając.
Mama: Przepraszam Cię Pamelo za niego. On jest strasznie rozbrykany. - powiedziała z troską.
Pamela: Ja sobie z nim poradzę. - powiedziała nieco speszona.
Mama: Dobranoc. - uśmiechnęła się wychodząc.
Pamela: Jezu! Ale wtopa. - schowała się cała pod kołdrę.
Mama: Niall do salonu! - krzyknęła na korytarzu.
Niall: Mamo! - jęknął schodząc ze schodów.
Pamela cichuteńko się zaśmiała.

~Poranek~
Niall całą noc próbował zakraść się do pokoju Pameli. Ale za każdym razem, ktoś go na tym nakrywał. Na szczęście Mela ma twardy sen i mogła spokojnie spać. Rankiem obudziła się o dziwo wypoczęta. Gdy tylko przypomniała sobie ostatnią noc zaczęła się śmiać. Wstała z łóżka, otworzyła szafę i wyjęła z niej swoją ulubioną bluzkę i spodnie oraz bluzę. Poszła do łazienki wziąć gorący prysznic. Nawet nie usłyszała kiedy do pokoju wreszcie wszedł Niall.
Pamela:  If I was your boyfriend. Never let you go... - zanuciła nakładając na siebie balsam.
Niall: Ślicznie śpiewasz. - powiedział z uśmiechem na twarzy.
Pamela: Niall, poszedł mi stąd! - powiedziała wychylając się z kabiny.
Niall: Myślałem, że przeprosiny przyjęte.
Pamela: Za tamto tak, ale za to, że nie posłuchałeś mnie jak Ci mówiłam, że za ścianą śpią twoi rodzice to jest foch. Ciekawe co teraz sobie myśli o mnie twoja mama.
Niall: Ona Cię ubóstwia. A na mnie patrzy z niedowierzaniem, że złamałem swoją przysięgę. A i woła już na śniadanie.
Pamela: Za 15 min będę gotowa. A teraz wynocha!
Niall: Wyjdę jak mi coś zaśpiewasz. - uśmiechnął się chytrze.
Pamela: Wal się! - rzuciła w niego pumeksem.
Niall: Z tobą zawsze. - zaczął dziwnie poruszać brwiami.
Pamela: Albo stąd wyjdziesz po dobroci, albo zawołam twoją mamę. - czuła, że jest na pozycji wygranej.
Niall: Dobra wygrałaś. - powiedział wychodząc ze spuszczoną głową.
Gdy tylko wyszedł z łazienki, Mela opuściła kabinę prysznicową. Ubrała się we wcześniej ustalony strój, nałożyła lekki makijaż i zeszła do kuchni.

Pamela: Dzień dobry! - uśmiechnęła się.
Mama: Witaj. Jak Ci się spało? - spojrzała z niedowierzaniem na Niall'a.
Pamela: Bardzo dobrze.
Tata: A właśnie co tam się działo u Was w nocy?
Greg: Tato lepiej nie pytaj. - pokręcił ze śmiechem głową.
Tata: Maura powiedz coś. - spojrzał na nią.
Mama: Twój synuś to ogier w łóżku. - zaczęła się śmiać.
Tata: Nie spodziewałem się tego po Tobie.
Niall: Tsa... Ja też nie. - burknął pod nosem.
Mama: Coś mówiłeś?
Niall: Nie nic.
Pamela całe śniadanie siedziała wpatrzona w swój talerz. Niall siedział na przeciwko niej i próbował szturchać ją swoim kolanem pod stołem. Albo miał pretekst, że coś mu spadło pod stół.
Pamela: Dziękuję bardzo za śniadanie. Było pyszne. Idę na spacer. Niedługo wrócę.
Mama: Dobrze, ale ubierz się ciepło.
Pamela: Ma się rozumieć. - uśmiechnęła się do niej.
Niall: Poczekaj. Pójdę z tobą.
Pamela: Dam sobie radę.
Niall: Ale ja chcę z tobą iść. - zrobił słodkie oczka.
Pamela: Dobra. To się rusz. - powiedziała wychodząc z kuchni.

Pamela: Po co tu przyszliśmy?
Niall: Zobaczysz... - chytrze się uśmiechnął.
Pamela: Niall, ja nie mam ochoty na...
Niall: Zamknij oczy. - przerwał jej.
Pamela: Po co?
Niall: No zamknij. Proooszę. - przeciągnął błagalnie.
Pamela: No dobra. - burknęła.
Przez chwilę słyszała jakieś drapanie, szelest itp. Niall co chwilę sprawdzał czy aby nie podgląda. Zaczynało już być jej zimno i trochę ją wkurzało co on tyle robi.
Niall: Gotowa?
Pamela: Nie wiem na co, ale tak.
Niall: Otwórz oczy.
Stała przed wielkim drzewem. Płatki śniegu pięknie otuliły cały park. Środek grudnia. Mroźna temperatura. Śnieg pada, a miłość wisi w powietrzu. Taka piękna sceneria zdarza się tylko w filmach, a jednak pozory mylą. Na drzewie widniał napis w wielkim sercu:  

 N+P

The O_{2 Arena} 

 

 Obok serca wyryte jeszcze było: Kocham Cię i Na zawsze razem. 
Pamela: Jejciu! Jak ty to... ale kiedy... no ale... - jąkała się.
Niall: W nocy przy świetle latarki. - skrócił jej męki.
Pamela: Boże!
Niall: Nie podoba Ci się? - spuścił głowę.
Pamela: To jest piękne! Po prostu brak mi słów.
Niall: Pocałuj mnie.
Pamela: Hm... - uśmiechnęła się.
Niall: Ehh... - po czym wbił się w jej usta. Całował delikatnie. Czekał na odzew Meli. Przez chwilę się wahała, ale jednak odwzajemniła pocałunki. Ich języki zaczęły toczyć zaciętą walkę. Po jakiś 10 minutach oderwali się od siebie. Ich czoła stykały się. Niall swoimi niebieskimi tęczówkami przeszywał ją na wylot.
Pamela: Kocham Cię.
Niall: Tak dawno mi tego nie mówiłaś. - westchnął.
Pamela: To od teraz będę Ci to mówić na okrągło.
Niall: A mogę z tobą dzisiaj spać? W końcu to nasza ostatnia noc tutaj.
Pamela: Serio ostatnia? A ja tak polubiłam twoją mamę.
Niall: Ona Ciebie też. I to bardzo. Ale jutro wracamy do Londynu.









Mama?!

Stylizacja Pameli

*__*

Serduszko 

A jednak będzie spał :D 

Hey! Przepraszam za moją długą nieobecność, ale nie miałam weny, żeby skończyć ten rozdział. A teraz na dodatek popsuł mi się komp i rozdział dodaję po żmudnej pracy z telefonu. Wiem, zwaliłam go po całości. Całuski Autorka